زناشویی پسرعمو - دختر عمو در ایران: بررسی جامعه شناختی (Sociologic) و مردم شناختی (Anthropologie)

زناشویی بین عموزادگان یکی از شایعترین اشکال ازدواج های خویشاوندی (همخون) در ایران است که از دیرباز در بین عوام و حتی خواص متداول بوده و در فرهنگ عامه این سرزمین انعکاسی وسیع یافته است. این سنت در مناطق روستایی ایران رواج بیشتری دارد و در بین عشایر از بیشترین اعتبار و استحکام برخوردار است. اهمیت و منزلت این سنت نزد بعضی از جوامع عشیره ای ایران – مثلاً عشایر عرب خوزستان - به درجه ای است که برای حفظ و اجرای آن، مقررات غلاظ و شدادی وضع گردیده است تا آنجا که متخلفان از آن، در معرض مجازات هایی بسیار سنگین - حتی قتل - قرار می گیرند. در این مقاله، تلاش شده است وسعت شیوع اینگونه ازدواج و علل و زمینه های آن در ایران - از دیدگاه جامعه شناسی - بررسی و تحلیل گردد و به پی آمدهای اجتماعی آن اشاره شود.